Wikipedysta:M kutera/brudnopis

W 2013 roku z zespołu odszedł Janusz Jastrzębowski, zaś jego miejsce zastąpił perkusista Robert Kubajek. Pod koniec tego samego roku z zespołu odszedł gitarzysta Mariusz Kumala, tym samym nie pojawił się na akustycznym koncercie grupy w Krakowie, w klubie Alchemia. Następnie, na początku 2014 r. z Closterkeller odszedł Krzysztof Najman. Muzyków odpowiednio zastąpili: Aleksander "Olek" Gruszka - na gitarze basowej i Zuzanna "ZuZa" Jaśkowiak - na gitarze, współtworząca zespół z Dublina - MAHEENA (ex Hello Jackie).

31 stycznia 2014 r. w Krakowie w klubie Studio i 01 lutego w warszawskiej Progresji w składzie: Anja Orthodox, "Olek" Gruszka, "Zuza" Jaśkowiak i Robert "Qba"Kubajek, zespół zagrał wspólnie z Fields of the NephilimDigital Angel, Closterkeller, Fields Of The Nephilim – 31.01.2014, Kraków, klub Studio. bloodart.cba.pl. [dostęp 2014-02-04]. (pol.).</ref>Fields of the Nephilim (+ Deathcamp Project i Closterkeller) @ Progresja Music Zone, Warszawa. jeszczenie.pl. [dostęp 2014-02-04]. (pol.).</ref>.

Teoria hałasu

Gatunek	dokument, muzyczny
Rok produkcji	2008
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	45 min
Reżyseria	Leszek Gnoiński, Wojciech Słota
Zdjęcia	Dariusz Szymura
Produkcja	TVN

{{Film infobox}} Nieoczekiwana grafika: "kraj produkcji".

Teoria hałasu – polski film dokumentalny z 2008 roku, w reżyserii Leszka Gnoińskiego i Wojciecha Słoty, z serii Historia polskiego rocka.

Film dokumentuje fragmentarycznie a zarazem kluczowo początki i rozwój muzyki hard rockowej i szeroko rozumianej muzyki heavy metalowej w Polsce. Początki te sięgają wczesnych lat 70. XX wieku (w okresie świetności grupy Test) do czasów współczesnych.

Treść dokumentu

W filmie przedstawiona jest Polska jako jeden z krajów bloku komunistycznego przechodząca wtedy ostatnią dekadę okresu tzw. socrealistycznego PRL. Zespoły, które ówcześnie z początkiem lat 80. XX wieku grały mocny hard rock i heavy metal, a jednocześnie zdobyły popularność to Turbo i TSA. W 1984 roku na trasę koncertową do Polski m.in. do przedstawionej w filmie Warszawy(ponadto Łódź, Poznań, Wrocław i Zabrze) przyleciał brytyjski zespół heavy metalowy Iron Maiden o międzynarodowej sławie, uchodzącej za taką po dziś dzień, dającej wówczas przełomową serię koncertów dla historii polskiej muzyki heavy metalu. Niedługo po tym wydarzeniu (w 1986 roku), w kraju zorganizowano pierwszy festiwal muzyki metalowej i hardrockowej pt. Metalmania m.in. przy udziale Tomasza Dziubińskiego (i Klubu Miłośników Heavy Metal) oraz Śląskiego Jazz Klubu. Festiwal odbył się w katowickim "Spodku", na którym w drodze wcześniejszego konkursu (zgłaszając materiał demo) wystąpiły m.in. przedstawione w filmie: brytyjska Alaska i polskie: Turbo czy Vader. Poza Metalmanią zespoły heavy metalowe miały możliwość zaprezentowania się na scenie Festiwalu w Jarocinie.

W kolejnych latach wiele polskich zespołów, grających muzykę hard rock i heavy metal powoli wyczerpywało swoje możliwości artystyczne, ciągle kopiując te same wzorce, mimo to na tle tych wszystkich zespołów wyróżniał się thrash metalowy zespół Kat. Na przełomie 1989 i 1990 pojawił się z wydaną płytą Are You A Rebel zespół Acid Drinkers – będący wówczas tzw. świeżą krwią, jednocześnie uznawany za krajowe muzyczne objawienie, wnoszący do swojej stylistyki muzycznej tzw. crossover/thrash metal, inspirowany dokonaniami zespołów zagranicznych. Zespół nie zdołał zrobić kariery międzynarodowej ze względu na konflikty z przyznaniem wiz. Pomimo tego, to dzięki pozytywnym zagranicznym recenzjom o debiutanckim albumie Acid Drinkers udaje się podpisać kontrakt wydawniczy także innym polskim grupom tj. Turbo (Dead End), Wolf Spider (Kingdom of Paranoia i też Dragon – Fallen Angel) z międzynarodową wytwórnią Music For Nations, wydającą wówczas na rynku europejskim albumy ikon światowego thrash metalu tj. m.in. takich zespołów jak Metallica, Anthrax oraz Slayer.

W dalszej części filmu, już w pierwszych latach tzw. "demokratycznej" III RP narrator zwraca uwagę na niebywałą historię grupy Vader, która wyszła z tzw. "podziemia" death metalu, jednocześnie odniosła międzynarodowy sukces. Jeszcze inną grupą, charakteryzującą się odmiennym stylem metalcore – jest zespół Illusion z wokalistą – Tomaszem Lipą Lipnickim, wzorującym się na amerykańskich zespołach (m.in. na Helmet), w tym na zespołach grunge (głównie pochodzących z Seattle), a w szczególności na wokalistach. Kolejną formacją, na którą dokument zwraca uwagę jest projekt Kazika (z grupy Kult) nazwany Kazik na Żywo (KNŻ). Kazik na początku lat 90. XX wieku, będąc pod wrażeniem wspólnych dokonań thrash metalowej grupy Anthrax i rapowego Public Enemy a także zafascynowany stylem Rage Against the Machine wprowadził właśnie takie połączenie gatunków muzyki metalowej i rap do aranżacji utworów w jego nowym zespole KNŻ. Wymieniono także Flapjacka oraz mieszający rożne style zespół Kobong jak też doskonale radzący sobie na wspólnej trasie z Vader (wśród metalowej i punkowej publiczności) zespół Proletaryat. W filmie także skupiono się na (założonym w 1989) zespole Agressiva 69, który w drugiej połowie lat 90. XX wieku, wyróżniał się na krajowym rynku jako jeden z niewielu, reprezentujący styl rock industrialny/industrial metal (początkowo sądzono, że chyba stworzono nowy styl, lecz jak się później zorientowano, to zespół Einstürzende Neubauten jest dużo wcześniejszym twórcą muzyki industrialnej, bo już od 1980 roku (choć do prekursorów przede wszystkim należy Throbbing Gristle a dopiero później Test Dept i Einstürzende Neubauten). Dodatkowo na ekranie filmu dokumentalnego przedstawiono trzeci, ważny festiwal w Polsce (podobnie jak niegdyś Jarocin, czy Metalmania), m.in. propagujący krajowe zespoły szeroko rozumianej sceny heavy metal, zainaugurowany przez Jerzego Owsiaka. Tym festiwalem stał się Przystanek Woodstock, zaś jednym z zespołów, występującym na festiwalu jest Hunter. Dokument muzyczny opowiada także o drugim (po Vader) polskim zespole muzyki ekstremalnej, a mianowicie o bleckened death metalowym Behemoth, który z początkiem XXI wieku zdobył ogromną popularność na całym świecie. Z kolei kontrastem dla kontrowersyjnego Behemoth (ze względu na satanistyczne i bluźniercze teksty) są znane już od dłuższego czasu na polskiej scenie chrześcijańskie grupy tj. 2Tm2,3 (zwany też Tymoteuszem) – wyśpiewujący psalmy i głoszący słowa pisma świętego w estetyce melancholii i metalcore oraz Arka Noego – religijny, rockowy zespół, składający się z dzieci i ich rodziców – muzyków, przede wszystkim dwóch głównych kompozytorów tj. z Roberta Litzy Friedricha i z Dariusza Maleo Malejonka. W filmie jest mowa o tekstach m.in. poruszających satanizm, okultyzm, o obrażaniu uczuć religijnych, o absurdach lat 80. XX wieku związanych w szczególności z panującym systemem politycznym, czy współpracującymi z zespołami tego gatunku muzycznego - inżynierami dźwięku, inaczej rozumiejącymi realizację dźwięku, czy brzmienia kierując się doświadczeniem muzycznym z lat 70. oraz 60. XX wieku, jak też poruszany jest temat charakterystycznego ubioru subkultury "metalowców", przy okazji są wypowiedzi dotyczące makijażu, masek czy też dotyczące spektakularnych (w formie teatralnych przedstawień) widowisk na koncertach polskich heavy metalowych artystów.

Narrator podczas omawiania poszczególnych gatunków muzycznych, szczególnie uwzględnił zespoły rozpoczynając od Test, Turbo, TSA, Kat, Acid Drinkers, Illusion, Flapjack, KNŻ, Kobong, Agressiva 69, Vader, Behemoth po 2Tm2,3, i Arke Noego.

W filmie pojawiają się wypowiedzi muzyków, jak również dziennikarzy, menedżerów muzycznych i innych postaci polskiego rynku muzycznego m.in. są to: Piotr "Peter" Wiwczarek (Vader), Andrzej Nowak i Marek Piekarczyk (TSA), Tomasz "Titus" Pukacki (Acid Drinkers, Albert Rosenfield), Robert "Litza" Friedrich (Turbo, Acid Drinkers, Creation of Death, Flapjack, KNŻ, 2Tm2,3, Arka Noego), Wojciech Hoffmann (Turbo), Paweł "Drak" Grzegorczyk (Hunter), Roman Kostrzewski (Kat), Adam "Nergal" Darski (Behemoth), Tomasz "Lipa" Lipnicki (Illusion, Acid Drinkers, Lipali), Tomasz "Olej" Olejnik (Proletaryat), Kazik Staszewski (Kult, KNŻ, El Dupa, Yugoton), Tomasz Grochola (Agressiva 69), Maciej Miechowicz (Kobong), Tomasz "Budzy" Budzyński (Siekiera, Armia, 2Tm2,3, Budzy i Trupia Czaszka), Jarosław Szubrycht (Lux Occulta), Tomasz Dziubiński (Metal Mind Productions), Walter Chełstowski i Jerzy Owsiak (WOŚP).

Film wzbogacają fragmenty dokumentów archiwalnych (min. z TVP, Sanctuary/EMI, BBC, SP Records, Polygram Polska, MTV), w tym utwory z koncertów i wideoklipy takich wykonawców jak: Test, Turbo, TSA, Iron Maiden, Hammer, Kat, Vader, Wolf Spider, Acid Drinkers, Illusion, Flapjack, KNŻ, Agressiva 69, Kobong, 2Tm2,3, Arka Noego, Hunter, Lux Occulta i Behemoth.

Pokaz premierowy filmu miał miejsce na Przystanku Woodstock w 2009 roku, był też emitowany w Discovery Historia.

Utwory

• „The Number of the Beast” – Iron Maiden
• „Płyń pod prąd” – Test (tylko ścieżka dźwiękowa)
• „Dorosłe dzieci” – Turbo
• „Mass Media” – TSA
• „Wyrocznia” – KAT
• „Porwany obłędem” – KAT
• „Helleluyah!!! (God is Dead)” – Vader
• „Dark Age” – Vader
• „Sword of the Witcher" – Vader
• „The Making of the Apotasy” – Behemoth
• „At the Left Hand ov God” – Behemoth
• „I Fuck the Violence” – Acid Drinkers
• „Menel Song” – Acid Drinkers (tylko ścieżka dźwiękowa)
• „Barmy Army” – Acid Drinkers (tylko ścieżka dźwiękowa)
• „Smoke on the Water” – Acid Drinkers (oryg. Deep Purple, aranż. Acid Drinkers)
• „Words” – Illusion
• „Nóż” – Illusion
• „Artyści” – KNŻ
• „Seed” – Agressiva 69
• „Rege” – Kobong
• „Pokój z kulą w głowie” – Proletaryat
• „Maranatha” – 2Tm2,3

oraz Hammer, Wolf Spider, Flapjack, Agressiva 69, Arka Noego

Ponadto m.in. w Czołówce

• „Gdzie się podziały tamte prywatki” – Wojciech Gąsowski (tylko ścieżka dźwiękowa)
• „Polska” – Kult (tylko ścieżka dźwiękowa)
• „Boskie Buenos” – Maanam (tylko ścieżka dźwiękowa)

Nagrody

Opracowano na podstawie materiału źródłowego

• 2009 - Chicago (Festiwal Filmu Polskiego w Ameryce)-Nagroda Specjalna Jury za "pionierskie przedstawienie fenomenu polskiej muzyki rockowej i uznanie jej roli w przeciwstawianiu się systemowi komunistycznemu"

Bibliografia

• Film Polski. 2008. Teoria hałasu w: HISTORIA POLSKIEGO ROCKA. filmpolski.pl (internetowa baza filmu polskiego)

Carnage

Rok założenia	1988
Pochodzenie	Szwecja (Växjö)
Gatunek	death metal
Aktywność	1988-1990
Wydawnictwo	Earache Records
Powiązania	Disaccord, Dismember, Carcass, Arch Enemy

Carnage - grupa muzyczna wykonująca death metal, założona w Szwecji w 1988 roku przez muzyka Michaela Amotta o pochodzeniu szwedzko-brytyjskim.

Zespół w latach swojej działalności wydał 2 dema, 1 album EP i 1 album długogrający LP.

Najważniejszy w album zespołu Carnage Dark Recollections porównywany jest z dwoma innymi dobrymi albumami szwedzkich grup tj. Left Hand Path (1990) Entombed i Like An Ever Flowing Stream (1991) Dismember, ze względu na ten sam styl gry, na to samo "mięsiste", "tłuste" brzmienie, uzyskane w tym samym studio i z tym samym producentem Tomasem Skogsbergiem, czy nawet wykonanie obrazków do okładek albumów przez tego samego artystę Dana Seagrave'a.

Historia zespołu

Grupa Carnage powstała w 1988 roku w szwedzkim mieście Växjö z inicjatywy Michaela Amotta, który porzucił hardcore'owy zespół Disaccord (muzykom tego zespołu nie podobały się zbyt heavy metalowe riffy na gitarze, zaaranżowane przez Amotta). Amott do współpracy zaprosił znajomych muzyków tj. Johnny'ego Dordevica (gitara basowa), Johana Liivę (śpiew, gitara) i Jeppe Larssona (perkusja).

W 1989 roku Carnage nagrało pierwsze demo pt. The Day Man Lost, w składzie: Mike Amott - (gitara), Johan (Liiva) Axelsson - (wokal, gitara basowa) i Jeppe Larsson (perkusja).

W październiku tego samego roku (1989) Carnage wydało kolejne demo pt. Infestation of Evil. Skład muzyczny wyglądał następująco: J. (L.) Axelsson (śpiew), M. Amott (gitara), J. Dordevic (gitara basowa) oraz Fred Estby (perkusja) - przybyły z grupy Dismember, której właśnie dalsze losy stały wówczas pod znakiem zapytania.

Mniej więcej w tym okresie doszło do zawirowań personalnych w Carnage, wywołanymi też w pewnym sensie decyzjami w grupie Dismember. Jeszcze tego samego miesiąca w 1989 r. zespół Dismember zawiesił działalność, zaś kolejni muzycy tego zespołu tj. gitarzysta - David Blomqvist (który poza Dismember jeszcze wcześniej pożegnał się z zespołem Entombed) i wokalista - Matti Kärki (który zastąpił Johana Liivę Axelssona - nie mającego wtedy ochoty na śpiewanie) zostali zaproszeni do współpracy przez Mike Amotta w jego Carnage.

W lutym 1990 roku Carnage w składzie: M. Kärki (śpiew), M. Amott (gitara, gitara basowa), D. Blomqvist (gitara), F. Estby (perkusja) nagrał debiutancki album pt. Dark Recollections. Album został nagrany w "Sunlight" studio u boku Tomasa Skogsberga, natomiast ukazał się nakładem Earache Records na rynku eropejskim a także został wydany przez Relativity w USA.

Założona przez Billa Steera i Jeffrey'a Walkera z grupy Carcass wytwórnia Necrosis Records wydała ten album jeszcze w 1990 r. w formie splitu z grupą Cadaver.

W styczniu 1990 roku Michael Amott rozwiązał całkowicie Carnage, zaś w kwietniu przeniósł się do Wielkiej Brytanii, jednocześnie rozpoczął współpracę z Carcass, będąc pod ogromnym wrażeniem ich nowo wydanego albumu pt. Symphony of Sickness (1989).

Muzycy

Opracowano na podstawie materiału źródłowego

Ostatni znany skład zespołu

• Michael Amott - gitara, gitara basowa (1988-1990)
• Mätti Kärki - śpiew (1990)
• David Blamqvist - gitara (1990)
• Fred Estby - perkusja (1989 - 1990)

Byli członkowie zespołu

• Johnny Dordevic - gitara basowa (1989)
• Johan Liivia Axelsson - śpiew, gitara (1988-1990)
• Ramon - bas (1989 - 1990)
• Jeppe Larsson - perkusja (1988-1989)

Dyskografia

Opracowano na podstawie materiału źródłowego

• The Day Man Lost (Demo, 1989)
• Infestation of Evil (Demo, 1989)
• Dark Recollections (LP, 1990)
• Dark Recollections - Carnage/ Hallucinating Anxiety - Cadaver (Split 1990)
• Live EP (EP, 1991)

Synthpop i New Romantic

Synthpop and New Romantic

Gatunek	dokument, muzyczny
Rok produkcji	2009
Kraj produkcji	Niemcy
Język	angielski, niemiecki, (polski lektor)
Czas trwania	52 min
Reżyseria	Frank Jastfelder
Produkcja	ZDF

{{Film infobox}} Nieoczekiwana grafika: "kraj produkcji".

Synthpop i New Romantic - (oryg. Synthpop and New Romantic, w reżyserii Franka Jastfeldera), z serii Witamy w latach osiemdziesiątych.

Film dokumentuje fragmentarycznie rozwój muzyki pop, synthpop i new romantic (określanej też jako scena blitz) oraz glam rock oraz ich wpływy z końca lat 70. XX wieku. W kulturze tej muzyki na ogólny obszar tej muzyki wpłynęły dźwięki wydobywane z instrumentów klawiszowych-elektronicznych, w głównej mierze z syntezatorów (eliminując jakby gitarę), natomiast poza samą twórczością ważne są (zarówno wśród muzyków jak i fanów): fryzura, ubiór, ogólny image i makijaż. Ponadto dokument przedstawia jak wtedy ważną rolę promocyjną i marketingową zaczął odgrywać teledysk (wideoklip) oraz muzyczne stacje telewizyjne (szczególnie MTV), które emitowały je i dzięki czemu zespoły zdobywały rozgłos i popularność. Narrator omawia poszczególne gatunki i zespoły muzyczne rozpoczynając od Duran Duran, Spandau Ballet, Kajagoogoo, Desireless, Eurythmics, Culture Club, Visage, David Bowie, Ultravox, Nina Hagen, Kraftwerk, po OMD, Gary'ego Numan'a, Depeche Mode i Yello oraz Heaven 17.

W filmie pojawiają się wypowiedzi muzyków i innych postaci ze świata artystycznego m.in. Limahl i Nick Beggs (Kajagoogoo), Malcolm McLaren, Gerald Casale (Devo),Inga Humpe (2Raumwohnung), Claudia Brücken (Propaganda), Dave Rimmer (dziennikarz muzyczny), Desireless, Pete Burns, Paul Morley (dziennikarz muzyczny, producent), Daniel Miller (Mute Records), Gabi Delgado D.A.F, Kai Hawaii (Extrabreit), Paul Humphreys (OMD), Martyn Ware (Heaven 17), Moritz R. (Der Plan, Gary Numan, Boris Blank (Yello), Simon Reynolds a także Mark Mothersbaugh (Devo).

Film wzbogacają fragmenty utworów z koncertów i wideoklipów takich wykonawców jak: Duran Duran, Spandau Ballet, Kajagoogoo, Adam Ant, Desireless, Eurythmics, Culture Club, Visage, Davie Bowie, Ultravox, D.A.F., Nina Hagen, Propaganda, Kraftwerk, OMD, The Human League, Gary Numan, Depeche Mode, Yazoo, Celluloide, Heaven 17, Bruce Springsteen, Modern Talking, Sandra i Europe.

Film ten był emitowany w programie telewizyjnym TVP Kultura, jak również mozna go obejrzeć w serwisie internetowym You Tube.

Utwory

• Is There Something I Should Know - Duran Duran
• Girls On Film - Duran Duran
• The Reflex - Duran Duran
• I Ran (So Far Away) - A Flock of Seagulls (tylko ścieżka dźwiękowa utworu)
• Gold - Spandau Ballet
• Fight For Ourselves - Spandau Ballet
• To Shy - Kajagoogoo
• Big Apple - Kajagoogoo
• Prince Charming - Adam Ant
• Voyage Voyage - Desireless
• Here Comes The Rain Again - Eurythmics
• The Thin Wall - Ultravox
• It's A Miracle - Culture Club
• Do You Really Want To Hurt Me - Culture Club
• Visage - Visage
• Fade to Grey - Visage
• Mind of A Toy - Visage
• Ashes to Ashes - David Bowie
• Ich und die Wirklichkeit - D.A.F
• Zarah - Nina Hagen
• P:Machinery - Propaganda
• Das Model - Kraftwerk
• Autobahn - Kraftwerk
• Maid of Orleans - OMD
• Enola Gay - OMD
• If You Leave - OMD
• Empire State Human - The Human League
• Don't You Want Me - The Human League
• Are 'Friend' Electric - Gary Numan
• Cars - Gary Numan
• Blue Monday - New Order (tylko ścieżka dźwiękowa)
• Just Can't Get Enough - Depeche Mode
• People Are People - Depeche Mode
• Don't Go - Yazoo
• Marcia Baila - les Rita Mitsouko (tylko ścieżka dźwiękowa)
• Bostich - Yello
• Translation of Love - Celluloide
• Crushed by the Wheels of Industry - Heaven 17
• Let's All Make A Bomb - Heaven 17
• Born in the U.S.A. - Bruce Springsteen
• You're My Heart, You're My Soul - Modern Talking
• Maria Magdalena - Sandra
• The Final Countdown - Europe

Ponadto czołówka

• Eighties - Killing Joke

Eva

Rok założenia	2001
Rok rozwiązania	2004
Pochodzenie	Polska, Warszawa
Gatunek	rock gotycki, cold wave, synth pop
Aktywność	2001 - 2004
Powiązania	Miguel and the Living Dead

Eva – polski zespół założony w 2001 roku w Warszawie. Muzyka Evy oparta jest na nurcie - rock gotycki, w klimacie zimnej fali Cold Wave z elementami synth popu. Grupa muzyczna zainspirowana jest takimi zespołami jak: The Cure, Siouxsie and the Banshees, czy X-mal Deutschland.

Zespół koncertował m.in. z Deine Lakaien, Clan of Xymox, Project Pitchfork, Agressiva 69, Armia, Deathcamp Project.

Eva był gościem festiwalu Castle Party w Bolkowie.

Historia

Eva; 2001 - 2004

Zespół Eva powstał w 2001 roku, z inicjatywy wokalistki Moniki - Moni. Kolejni muzycy, którzy dołączyli do wokalistki to: September i Azyl. W takim składzie Eva zasłynęła w 2001 r. poprzez nagraną wersję Plastic Passion z repertuaru The Cure, umieszczoną na polskiej składance Tribute to the Cure. Utwór ten w wykonaniu Evy uzyskał dobre recenzje przez różnych krytyków muzycznych. Ponadto do Plastic Passion został nakręcony wideoklip, który można obejrzeć w serwisie internetowym You Tube. W tym samym roku zespół Eva zagrał kilka koncertów tj: Sounds of Cathedral V - Cure&Sioux Party - Warszawa - klub "Cool" - 7.07.2001; Him Party - Warszawa - Empik Megastore Pub - 24.08.2001; Elizuim III - Warszawa - klub Medyk - 23.11.2001; Łódź - 10.2001 (wraz z T.H.O.R.N).

W 2002 roku Eva wzięła udział w trasie koncertowej pt. Tribute to the Cure wraz z grupą God's Bow. Mniej więcej w połowie 2002 roku Eva wydała własnym sumptem oficjalne Demo 2002, na którym poza Plastic Passion znalazł się kolejny cover, tym razem Israel grupy Siouxsie and the Banshees. W czerwcu br. zespół Eva opuścił muzyk Azyl, natomiast jego miejsce zastąpił gitarzysta Slavik. Slavik (Paweł Prabudzki) (wraz z muzykami z Evy) zagrał pierwszy koncert 21 czerwca 2002 r. w Warszawie, w Dzielnicowym Centrum Promocji Kultury i Sztuki Grochów. Tego roku zespół jeszcze zagrał szereg koncertów, a mianowicie zagrał podczas Menuo Juodaragis Festival VI (Neo-Folk Dark Wave Festival) na Litwie w miejscowosci Sudeikiai, także gościł podczas Cure Party w warszawskim klubie Jazzgot, jak również wystąpił w łódzkim klubie Dekompresja na Zimnym wieczorze i w warszawskiej Kopalni na Unknown Pleasures (na obu koncertach razem z zespołem Wieże Fabryk) oraz w Gdańsku w klubie Forty, jak też podczas imprezy Temple of Goths.

Rok 2003 to również dla zespołu cykl "mrocznych" koncertów tj.: Gothoteka VIII (Krwawe Walentynki) - Warszawa - Przestrzeń Graffenberga - 14.02.2003 (razem z zespołem Bisclaveret); Entropia II, Warszawa, klub - Galeria Off, 28.03.2003 (razem z DHM); Sounds of Cathedral VI, Warszawa, Kopalnia, 1.05.2003 (wspólnie Lahka Muza i Deathcamp Project); Batcave Party, Bratysława (Słowacja), klub Duna, 15.11.2003; . W listopadzie 2003 dołączył kolejny, czwarty członek -perkusista Niuniek (znany też pod pseudonimem artystycznym Niuniek El Diablo), który poraz pierwszy wystąpił w zespole, podczas koncertu Death Dizko w Bielsku-Białej, w klubie Halabarda, w dniu 29 listopada 2003 roku.

W 2004 roku, w marcu utwór Evy pt. Fotonclub został zamieszczony na składance Various Artists - Dark East. Tego roku grupa zagrała łącznie 5 koncertów. Spośród nich na uwagę zasługują: Phantasmagoria, Lublin, klub Koniec Świata, 13.02.2004; Dark Entries Festival, Gdynia, klub "Ucho", 23.07.2004 (zagrane wspólnie z m.in. z Cruxshadows, Funhouse) oraz Castle Party Festival, Bolków, 1.08.2004 (gdzie jedną z głównych gwiazd dwudniowego festiwalu było m.in. Deine Lakaien, natomiast tego dnia wspólnie na jednej scenie z zespołem Eva m.in. zagrały: Clan of Xymox, Project Pitchfork, Agressiva 69, Armia). Jeszcze w tym samym miesiącu, w którym odbyło się Castle Party wokalistka (frontmenka) Evy - Moni ogłosiła na oficjalnej stronie zakończenie działalności zespołu. Od ponad roku trzej muzycy tj.: Slavik, September (drugi pseudonim Killer Klaus) i Niuniek El Diablo udzielali się w Miguel and the Living Dead, natomiast od lutego 2004 zagrali pierwszy koncert z Nerve69 (w jego macierzystym Miguel and the Living Dead) i oficjalnie dołączyli do tego zespołu.

Wrony Na Śniegu, Hatestory; 2004 - 2008

Zaraz po rozpadzie Evy ( w 2004 roku) - Klaus, Slavik i Niuniek, nagrali w tym czasie instrumentalne demo z siedmioma utworami. Ci sami artyści - muzycy, na przełomie lat: 2004- 2005 istnieli jako mało znany eksperymentalny, niszowy projekt pod nazwą Wrony Na Śniegu, gdzie gościnnie użyczyła swojego głosu Nancy z byłego bandu Junkie Train. W czteroosobowym składzie: Klaus (gitara basowa), Slavik (gitara), Niuniek (perkusja, śpiew boczny), Nancy (śpiew) - grupa Wrony Na Śniegu zarejestrowała cover zespołu Dezerter pt. Budujesz faszyzm przez nietolerancję, który to został zamieszczony na płycie Nie ma zagrożenia jest Dezerter, wydanej w hołdzie grupe Dezerter. Ze względu na duże zaangażowanie muzyczne w zespół Miguel and the Living Dead (przez trzech w.w. muzyków), projekt Wrony Na Śniegu został zawieszony. Dopiero kiedy to w 2007 roku lider Miguel and The Living Dead - Nerve69 opuścił Polskę i jednocześnie Miguel zaprzestał koncertowania, wówczas Klaus, Slavik, Niuniek postanowili wrócić do pracy nad projektem muzycznym.

W 2008 roku projekt oficjalnie został nazwany Hatestory. Do grupy dołącza wokalistka Moni (gościnnie). Twórczość kwartetu to inspiracje muzyką cold wave, new wave a także death rockiem i Post punkiem. Jeszcze tego samego roku Hatestory rozpoczyna koncertowanie, serwując w tym repertuar Evy. Fragmenty z koncertów można obejrzeć w formie dokumentu w serwisie internetowym You Tube. W kwietniu 2008 muzycy projektu Hatestory zaszywają się w studio w celu pracy nad rejestracją, a właściwie nad restauracją materiału sprzed 4 lat na premierowy album. Album do chwili obecnej nie został wydany.

Skład zespołu

Niuniek El Diablo - perkusista zespołu Eva, podczas koncertu Miguel and the Living Dead Warszawa, Depozyt, 2008

Opracowano na podstawie materiału źródłowego

Ostatni skład

• Moni - śpiew (2001-2004)
• Slavik - gitara (2002-2004)
• September (Killer Klaus, Klaus September, Klaus) - gitara basowa (2001-2004), automat perkusyjny (2001-2003)
• Niuniek (Niuniek El Diablo) - perkusja (2003-2004)

Pozostali członkowie

• Azyl - gitara - (2001-2002)

Dyskografia

Opracowano na podstawie materiału źródłowego

• Prayers For Disintegration - A Tribute To THE CURE (LP, różni wykonawcy, w tym Eva w wykonaniu coveru The Cure - Plastic Passion, Black Flames Records, 2001)
• Demo 2002 (wydanie własne, 2002)
• Various Artists - Dark East (LP, różni wykonawcy, w tym Eva w wykonaniu własnego utworu - Fotonclub, Big Blue / OFF Sound, 2004)
• Various - Castle Party 2004 (Kompilacja, rożni wykonawcy, w tym Eva w wykonaniu własnego utworu - Zaspany, Metal Mind Productions, 2004)

Teledyski

• Plastic Passion (Black Flames Records, 2001)

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna (pol.)

[[:Kategoria::Filmy dokumentalne o tematyce muzycznej]] [[:Kategoria::Filmy z 2008 roku]] [[:Kategoria::Polskie filmy dokumentalne]] [[:Kategoria::Polskie filmy muzyczne]]