Walter Schimana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Walter Schimana
Ilustracja
SS-Gruppenführer generał porucznik policji generał porucznik Waffen-SS SS-Gruppenführer
generał porucznik policji
generał porucznik Waffen-SS
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1898
Troppau, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

12 września 1948
Salzburg, okupowana Austria

Przebieg służby
Lata służby

1934–1945

Formacja

Ordnungspolizei
Schutzstaffel

Formacja

Waffen-SS

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka Złota Partii (III Rzesza)
Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy

Walter Schimana (ur. 12 marca 1898 w Troppau, zm. 12 września 1948 w Salzburgu) – niemiecki funkcjonariusz organów bezpieczeństwa, policjant i wojskowy, SS-Gruppenführer, generał porucznik policji, generał porucznik Waffen-SS, Dowódca SS i Policji w Saratowie i na Białorusi, Wyższy Dowódca SS i Policji w Grecji i Austrii, dowódca 14 Dywizji Grenadierów SS, twórca Batalionów Bezpieczeństwa, zbrodniarz wojenny. Weteran II wojny światowej.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

Członek NSDAP od 1926 roku. Po przejęciu władzy w Niemczech przez NSDAP rozpoczął w 1934 roku karierę w Schutzpolizei, od stopnia kapitana.

W czasie II wojny światowej był Dowódcą SS i Policji (niem. SSPF) w Saratowie, następnie od 21 lipca 1942 roku Dowódcą SS i Policji na Białorusi z siedzibą w Mińsku. Od 20 kwietnia 1943 roku był równolegle formalnie dowódcą organizowanej 14 Dywizji Grenadierów SS. 18 października 1943 roku został mianowany Wyższym Dowódcą SS i Policji (niem. HSSPF) w okupowanej Grecji. Funkcję tę objął po Jürgenie Stroopie i sprawował do wycofania się Niemców z Grecji we wrześniu-październiku 1944 roku. Jest odpowiedzialny za Holocaust Żydów greckich i zbrodnie wobec greckiej ludności cywilnej i partyzantki, w tym za organizację i działalność Batalionów Bezpieczeństwa.

Po opuszczeniu Grecji mianowany Wyższym Dowódcą SS i Policji regionu dunajskiego z siedzibą w Wiedniu. Funkcję tę sprawował do końca wojny.

Aresztowany przez aliantów, popełnił samobójstwo w areszcie przed procesem.

Odznaczony Krzyżem Żelaznym I i II klasy.

Bibliografia, linki

[edytuj | edytuj kod]