Satyendra Nath Bose

Satyendra Nath Bose

Nome orixinal	(bn) সত্যেন্দ্রনাথ
Biografía
Nacemento	1 de xaneiro de 1894 Calcuta, India
Morte	4 de febreiro de 1974 (80 anos) Calcuta, India
Residencia	India
Relixión	Hinduísmo
Educación	University College of Science, Technology & Agriculture (en) (1917–1921) Presidency University (en) (1909–1915) Hindu School (en)
Actividade
Campo de traballo	Física matemática
Ocupación	físico, político, matemático, profesor universitario
Empregador	Universidade de Calcuta (1947–1956) Universidade de Daca (pt) (1921–1947)
Membro de	Royal Society (1958–) Indian National Science Academy
Profesores	Jagadish Chandra Bose (pt)
Alumnos	Asima Chatterjee
Influencias	Albert Einstein
Obra
Obras destacables Estatística de Bose-Einstein bosón condensado de Bose-Einstein photon gas (en)
Doutorando	Purnima Sinha (en)
Familia
Cónxuxe	Ushabati Bose
Fillos	Shri Rathindranath Bose
Pais	Surendranath Bose   e Amodini Devi
Premios
(1958)  membro da Royal Society (1954)  Padma Vibhushan  doutor honoris causa pola Universidade de Calcuta
Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Бозе Шатьендранат) Obálky knih, Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.37)

Satyendra Nath Bose (en bengalí: সত্যেন্দ্রনাথ বসু, Satyendranāth Basu) , nado en Calcuta o 1 de xaneiro de 1894 e finado na mesma cidade o 4 de febreiro de 1974, foi un físico indio especializado en física matemática. É coñecido polo seu traballo en mecánica cuántica nos anos 1920, provendo as bases para a estatística de Bose-Einstein e a teoría do condensado de Bose-Einstein. O bosón (unha das partículas elementais) é chamado así na súa honra. Foi premiado co segundo recoñecemento civil máis alto da India, o Padma Vibhushan, en 1954.

Traxectoria

Foi o maior de sete irmáns. Seu pai, Surendranath Bose, traballou no Departamento de Enxeñaría dos Ferrocarrís do Leste da India.

Bose asistiu á escola secundaria hindú en Calcuta e logo á Facultade da Presidencia, tamén en Calcuta, obtendo sempre as máis altas cualificacións. De 1916 a 1921 foi profesor no departamento de física da Universidade de Calcuta. En 1921 pasou a formar parte do departamento de física da nova Universidade de Dacca (agora chamada Universidade de Dhaka), novamente como profesor, até 1945. Logo volveu a Calcuta e deu clases na Universidade de Calcuta até 1956, data na que se retirou da docencia e foi nomeado profesor emérito.

O seu maior logro científico obtívoo cando lle enviou un manuscrito a Albert Einstein para que este o revisase e traducise. Einstein quedou marabillado co traballo e recomendouno para a súa publicación. O manuscrito foi a semente do que despois se coñeceu como o condensado de Bose-Einstein.