Park Schopenhauera
Park Schopenhauera, stan w kwietniu 2009. Na zdjęciu wspomniana w artykule topola | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Dzielnica | |
Położenie na mapie Gdańska | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |
54°19′35,0760″N 18°38′04,5240″E/54,326410 18,634590 |
Park Schopenhauera – park znajdujący się w Gdańsku, w dzielnicy Orunia.
Znanym zabytkiem parku jest topola, która metr nad powierzchnią ziemi mierzy w obwodzie 410 cm[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Park założony został przez Andrzeja Schopenhauera, dziadka Artura Schopenhauera w XVIII w., przy nieistniejącym już rodzinnym dworku[1].
Park pierwotnie był urządzony w stylu francuskim.
W połowie XVIII wieku park funkcjonował jako miejsce dostępne dla wszystkich. Była to rzecz na tyle niezwykła, że przebywający w 1777 roku na Oruni podróżnik, Johann Bernoulli, fakt ten poczytywał jako dowód dobroci i szlachetności właściciela. W swoim diariuszu Bernoulli pisał o Schopenhauerze: „chce on, żeby jego ogród uważano za publiczny i każdemu, bez wyjątku wolno się w nim przechadzać (...) w parku spotkać można mnóstwo najprostszych nawet ludzi”[2].
W 1845, po sprzedaniu posiadłości, w dworku została urządzona restauracja, którą przed II wojną światową prowadził Kurt Mathesius, późniejszy hitlerowski zbrodniarz[3].
W 1850 przez Orunię została przeprowadzona linia kolejowa Gdańsk-Tczew, co przyczyniło się do degradacji parku[4].
Obecnie na miejscu nieistniejącego dworku stoi budynek miejskiego domu kultury. Sam park jest silnie zdegradowany, istnieje projekt jego rewitalizacji[5].
W latach dwutysięcznych w parku, niedaleko miejsca gdzie stał dwór Schopenhauerów odnaleziono fragment granitowego przedproża z wyrytą datą 1701, który służył jako podkład kolejowy. Najprawdopodobniej był on częścią dawnej rezydencji Schopenhauerów. Obecnie znajduje się on w lapidarium przy ul. Gościnnej 3 na Oruni.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Park Schopenhauera jest położony pomiędzy Traktem św. Wojciecha i przystankiem kolejowym Gdańsk Orunia, a ul. Dworcową (od południa).
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Samp s. 99.
- ↑ Park Schopenhauera – zapomniany oruński park.
- ↑ Samp s. 51.
- ↑ Samp s. 100.
- ↑ Decyzja o renowacji Parku Schopenhauera w grudniu [online], mojaorunia.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Samp: Orunia. Historia-Zabytki-Kultura. Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 1992. ISBN 83-85011-61-7.