Masters Snooker 2005

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Masters
2004 2005 2006
Ilustracja
Liczba uczestników

14 + 2 z dzikich kart

Miejsce

Anglia Wembley Conference Centre, Londyn

Zwycięzca

Anglia Ronnie O’Sullivan

II miejsce

Szkocja John Higgins

Najwyższy break

141 Ding Junhui

Rozegrane mecze

15 + 2 w dzikich kartach

Nierankingowy turniej Rileys Club Masters został rozegrany w dniach 1420 lutego 2005 roku w Wembley Conference Centre w Londynie. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Paul Hunter.

Zwycięzcą turnieju został Ronnie O’Sullivan, który pokonał w finale Johna Higginsa 10:3.

W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.

Runda dzikich kart

[edytuj | edytuj kod]
Wynik
Hongkong Marco Fu 4-6 Ding Junhui
Szkocja Graeme Dott 6-4 Szkocja Stephen Maguire


Drabinka turniejowa

[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza rundaĆwierćfinałyPółfinałyFinał
AngliaPaul Hunter5
AngliaSteve Davis6
AngliaSteve Davis1
AngliaPeter Ebdon6
AngliaPeter Ebdon6
AngliaDavid Gray0
AngliaPeter Ebdon3
SzkocjaJohn Higgins6
SzkocjaJohn Higgins6
SzkocjaChris Small1
SzkocjaJohn Higgins6
SzkocjaStephen Hendry2
SzkocjaStephen Hendry6
AngliaStephen Lee1
SzkocjaJohn Higgins3
AngliaRonnie O’Sullivan10
WaliaMark Williams6
SzkocjaAlan McManus4
WaliaMark Williams5
AngliaJimmy White6
WaliaMatthew Stevens5
AngliaJimmy White6
AngliaJimmy White1
AngliaRonnie O’Sullivan6
IrlandiaKen Doherty1
Ding Junhui6
Ding Junhui2
AngliaRonnie O’Sullivan6
AngliaRonnie O’Sullivan6
SzkocjaGraeme Dott3

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Finał: Do 10 frame'ów
Wembley Conference Centre, Londyn, Anglia, 20 lutego 2005.
Szkocja John Higgins
3-10 Anglia Ronnie O’Sullivan
Sesja popołudniowa: 9-97 (95) 130-0 (54,76) 61-7 0-107 (107) 24-89 (58) 1-102 (97) 0-135 (102) 73-45 (53)
Sesja wieczorna: 0-79 (79) 56-75 (56-75) 0-79 (79) 1-88 (79) 0-134 (134)
76 Najwyższy break 134
0 Breaki stupunktowe 3
3 Breaki 50-punktowe 10

Breaki stupunktowe turnieju

[edytuj | edytuj kod]
Snookerzysta Breaki
Ding Junhui 141, 111
Anglia Ronnie O’Sullivan 134, 130, 123, 107, 105, 102
Walia Mark Williams 116
Anglia Jimmy White 115, 109
Szkocja Stephen Hendry 110, 108
Anglia Peter Ebdon 110, 106
Szkocja John Higgins 106, 101
Szkocja Stephen Maguire 101
Hongkong Marco Fu 100

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]