James Earl Jones

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
James Earl Jones
James Earl Jones in 2010
James Earl Jones in 2010
Algemene informatie
Volledige naam James Earl Jones
Geboren 17 januari 1931
Arkabutla
Overleden 9 september 2024

Pawling

Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 19532021
Beroep acteur
stemartiest
(en) IMDb-profiel
(en) IBDB-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

James Earl Jones (Arkabutla (Mississippi), 17 januari 1931Pawling (New York), 9 september 2024) was een Amerikaans acteur en stemacteur.

Hij stond bekend om het vertolken van de stem van Darth Vader in de Star Wars-films en de stem van Mufasa in The Lion King.

Jeugd en studie

[bewerken | brontekst bewerken]

Jones werd geboren in Arkabutla in Mississippi als zoon van acteur Robert Earl Jones en onderwijzeres Ruth Jones. Hij groeide op in Dublin, een klein plaatsje in Michigan. Hij leerde aanvankelijk acteren als stottertherapie, maar hij is nooit helemaal van het stotteren afgekomen. Na het doorlopen van High School in Brethen studeerde Jones aan de Universiteit van Michigan.

Jones speelde in meer dan 160 producties. Zijn eerste rol was een kleine in Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964) van Stanley Kubrick, hoewel hij daarvoor al twee gastrollen speelde in de televisieseries Look Up and Live en East Side/West Side. Hij speelde in 1966 in de soap As the World Turns.

Het handelsmerk van Jones was zijn diepe, vaak voor onheilspellende doeleinden toegepaste stemgeluid. Hiermee werd hij wereldberoemd als de stem van Darth Vader in de Star Wars-trilogie: Star Wars: Episode IV: A New Hope (1977), Star Wars: Episode V: The Empire Strikes Back (1980) en Star Wars: Episode VI: Return of the Jedi (1983). Hij werd echter nooit gecrediteerd voor zijn rol in de (originele) Star Wars-trilogie. Later keerde Jones terug als de stem van Darth Vader in de films Star Wars: Episode III: Revenge of the Sith (stem, 2005) en Rogue One: A Star Wars Story (stem, 2016) maar ook de televisieserie Obi-Wan Kenobi (stem, 2022) op de streamingdienst Disney+. Jones sprak in 1994 ook onder meer de stem van Mufasa in The Lion King (1994) in. Deze rol sprak hij opnieuw in voor The Lion King II: Simba's Pride en The Lion King (2019).

Andere memorabele films waarin Jones een rol speelde, zijn Conan the Barbarian (1982), Coming to America (1988), Patriot Games (1992) en Judge Dredd (stem, 1995). Jones was daarnaast op het toneel actief. In 1969 won hij een Tony Award voor zijn rol in het stuk The Great White Hope. In 1987 won hij nog een Tony, ditmaal voor zijn bijdrage aan het stuk Fences.

De stem van Jones was regelmatig te horen op CNN in de station call van de zender ("This is CNN"). Hij had een gastrol in aflevering 4 van seizoen 6 van de tv-serie Will & Grace, en in aflevering 14 van seizoen 7 van de tv-serie The Big Bang Theory waarin hij zichzelf speelde.

Jones was van 1968 tot 1972 getrouwd met actrice en zangeres Julienne Marie. Op 15 maart 1982 huwde hij Cecilia Hart. Ze waren tot haar overlijden in 2016 samen en hadden één zoon.

In 1998 werd tijdens de live-uitzending van een basketbalwedstrijd bekend gemaakt dat James Earl Jones overleden was. Het betrof echter James Earl Ray, de moordenaar van Martin Luther King.

Jones overleed op 9 september 2024 op 93-jarige leeftijd.[1][2]

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Hij werd in 1971 genomineerd voor een Academy Award voor zijn hoofdrol in The Great White Hope. Meer dan tien acteerprijzen werden hem daadwerkelijk toegekend, waaronder een Golden Globe voor The Great White Hope, Emmy Awards voor zowel Gabriel's Fire (televisieserie) als Heat Wave (televisiefilm) en een Daytime Emmy Award voor Summer's End (televisiefilm).