سنگ گوش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سنگ گوش (به انگلیسی: Otolith) سنگی بیضوی و سخت با ساختاری کلسیمی که در کیسه‌های غشایی، مانند گوش داخلی مهره‌داران، جای دارد.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. «سنگ گوش» [اقیانوس‌شناسی، جانور‌شناسی] هم‌ارزِ «ear stone/ earstone, otolith»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر یازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۴۵-۳ (ذیل سرواژهٔ سنگ گوش)