Царква Святога Мікалая (Стакгольм)
| Царква Швецыі | |
| Царква Святога Мікалая | |
|---|---|
| Sankt Nikolai kyrka | |
 Усходні фасад, які выходзіць на Каралеўскую плошчу | |
| 59°19′33″ пн. ш. 18°04′14″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Швецыя |
| Горад | Стакгольм |
| Канфесія | Царква Швецыі |
| Епархія | Дыяцэзія Стакгольма |
| Архітэктурны стыль | Цагляная готыка |
| Першае згадванне | 1279 |
| Дата заснавання | XIII стагоддзе |
| Будаўніцтва | 1200-я — 1306[1] 1736—42 |
| Статус | Кафедральны сабор Стакгольма |
| Вышыня | 66 м |
| Матэрыял | цэгла |
| Сайт | stockholmsdomkyrkoforsamling.se/… |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Царква Святога Мікалая (шведск.: Sankt Nikolai kyrka, а таксама шведск.: Storkyrkan — Стурчурка, Вялікая царква) — кафедральны сабор Стакгольма (з 1942 года), галоўны сабор Стакгольмскай дыяцэзіі і найстарэйшая царква гістарычнага цэнтра Стакгольма.
Будынак уяўляе сабою ўзор шведскай неагатычнай архітэктуры з элементамі цаглянай готыкі ва ўнутранай архітэктуры сабора. Размешчаны побач з Каралеўскім палацам, сабор выходзіць усходнім фасадам на Каралеўскую плошчу, адначасова замыкаючы з захаду вуліцу Слотсбакен. Вуліцы Стурчуркубрынкен, Чэларгрэнд і Трэнгсунд праходзяць на поўначы і захадзе ад будынка. На поўдзень ад царквы размешчаны будынак Стакгольмскай фондавай біржы.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Упершыню царква Святога Мікалая згадана ў завяшчанні рыцара Юхана Карлсана, датаваным 1279 годам, у якім ён дараваў «стакгольмскай вялікай царкве» («Stockholms Stora Kyrka») адну марку серабра.
Падчас Рэфармацыі сабор стаў лютэранскім (пачынаючы з 1527 года). Першапачаткова будынак выкарыстоўваўся як царква прыходу Святога Мікалая, аднак з часам яна стала галоўнай царквой вострава Стадсхольмен, затым — гістарычнага раёна «Стары горад», а ў канчатковым выніку пасля ўтварэння дыяцэзіі Стакгольма ў 1942 годзе, якая была выдзелена з дыяцэзіі Упсалы, стала кафедральным саборам. Царква была месцам каранацыі шведскіх каралёў. Апошнім каранаваным тут каралём быў Оскар II, каранацыя якога адбылася ў 1873 годзе.
Архітэктура
[правіць | правіць зыходнік]
Званіца царквы пабудавана з цэглы, сцены абтынкаваны і выфарбаваны ў жоўты і белы колеры. Першапачатковая канструкцыя будынка ўзыходзіць да XIII стагоддзя, аднак вонкавы выгляд будынка быў істотна зменены ў стылі барока каля 1740 года архітэктарам Юханам Эбергардам Карлбергам.
Унутранае ўбранне
[правіць | правіць зыходнік].jpg?lang=be)
Сярод мастацкіх шэдэўраў, якія знаходзяцца ў саборы, сярэднявечная драўляная статуя Святога Георгія і Дракона, аўтарства якой прыпісваецца Бернту Нотке (1489). Статуя з аднаго боку з’яўлялася помнікам бітвы пры Брункебергу (1471), з іншай — служыла рэлікварыям мошчаў святога Георгія і двух іншых святых.
У цэрквы таксама знаходзіцца копія 1632 г. са згубленага арыгінала самай старой выявы Стакгольма, карціны «Vädersolstavlan» («Ілжывае сонца», 1535). Карціна была створана па даручэнні вучонага і рэфарматара Олауса Петры. На ёй намаляваны паргелій, які даўней разглядаўся як прадвесце.
Статуя самога Олауса Петры была ўстаноўлена ва ўсходняй сцяны царквы ў XIX стагоддзі.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Віртуальная экскурсія па царкве Св. Мікалая. Архівавана 11 сакавіка 2011.
