Οικογένεια Μαυρομιχάλη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/05/2010.

Το όνομα Μαυρομιχάλης αναφέρεται στα μέλη σπουδαίας ηγεμονικής οικογένειας της Μάνης, που διακρίθηκε στον απελευθερωτικό αγώνα του '21 καθώς και στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Περισσότερα από τέσσερις δεκάδες μέλη της πέθαναν, από την εποχή του Ορλώφ (1769) μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους, πολεμώντας στους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων.

Καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για την καταγωγή των Μαυρομιχαλαίων πολλά κατά καιρούς έχουν γραφεί, αλλά τίποτε δεν είναι ιστορικά εξακριβωμένο. Εν πρώτοις γίνεται μνεία για την οικογένεια αυτή σε επιστολή του Βενιέρου, Γενικού Προβλεπτού της Θαλάσσης της Ενετικής Πολιτείας, ο οποίος είχε αναλάβει το 1700 τη διοίκηση των περιοχών της Πελοποννήσου. Στην επιστολή εκείνη, που γράφτηκε στην Πάτρα με ημερομηνία 27 Απριλίου του 1690, αναφέρεται το όνομα της οικογενείας των Μαυρομιχαλαίων, από τις ήδη εξέχουσες οικογένειες της Μάνης, περί το φρούριο Κελεφά.

Επίσης κατά τη εντόπια λαϊκή παράδοση, όταν οι Τούρκοι διάβηκαν στην αρχή την Ευρώπη από τον Ελλήσποντο το 1340 και κατέκτησαν τη Θράκη, κάποιες οικογένειες, μεταξύ των οποίων και οι Μαυρομιχαλαίοι, κατέφυγαν στο χωριό της Μάνης Άλικα. Εκδιωχθέντες όμως από εκεί από ισχυρότερες τότε οικογένειες, μετοίκησαν στην Τσίπα (Οίτυλο). Κατ΄ άλλη εκδοχή, του καθηγητή Ν. Σαριπόλου, σε επικήδειο λόγο του στον γιο του Πετρόμπεη, Αναστάσιο (3 Μαΐου του 1870), επί Ενετών -πριν δύο αιώνες- στο χωριό Άλικα βρέθηκε ένα ορφανό παιδί που λεγόταν Μιχάλης. Κατά συνήθεια δε της Μάνης τα ορφανά παιδιά ονομαζόταν μαύρα. Τούτο προστέθηκε στο όνομα και έγινε Μαυρομιχάλης. Ο Μαυρομιχάλης αυτός όταν μεγάλωσε εγκαταστάθηκε στο Οίτυλο, όπου και νυμφεύθηκε και απέκτησε πολλά παιδιά, ένα από τα οποία έγινε κληρικός και προχειρίσθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη σε Έξαρχο της Μάνης.

Ο πρωτότοκος δε γιος του Εξάρχου, ο Γεωργάκης (αποκαλούμενος και αυτός Έξαρχος λόγω του πατρικού αξιώματος), πήγε στην Κορώνη όπου και γνωρίσθηκε με έναν Οθωμανό επίσημο, που αργότερα έγινε βεζύρης και που όταν ανέλαβε το αξίωμα κάλεσε τον Γεωργάκη στην Κωνσταντινούπολη για έμπιστο βοηθό του. Εκεί τον περιέβαλε με τιμές δίνοντάς του την άδεια να εξοπλίζει και πλοία κατά των πειρατών της Μεσογείου. Έτσι, όταν επέστρεψε στη Μάνη με το αξίωμα το καπετάνιου της Μάνης με ευρωπαϊκό πλοίο, νυμφεύθηκε μια ονομαστή σε ομορφιά γυναίκα, εξ ου και οι απόγονοί του ονομάσθηκαν "νεραϊδογέννητοι". Ήταν μία (Ενετή μάλλον) πριγκίπισσα που αποβιβάστηκε στις ακτές της Μάνης. Του Γεωργάκη εκείνου παιδιά ήταν ο Ιωάννης ο Σκυλογιάννης, που ονομάστηκε έτσι από τις φωνές και τους καυγάδες που έστηνε, ο Πέτρος και ο Ηλίας.

Μέλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άλλα σπουδαία μέλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 Ζήσιος, Κωνσταντίνος (1904). Οι Μαυρομιχάλαι, συλλογή περί των γραφέντων αυτών. Αθήνα: Τυπογραφείον Ανέστη Κωνσταντινίδου. σελ. 255. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 «Γενεαλογικό δέντρο οικογένειας Μαυρομιχάλη». www.mani.org.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Μαρινέσκου, Φλορίν; Παπαναστασίου-Τσιγκρήλα, Μαρία (1996). «Κωνσταντίνος Μουρούζης (1821 - 1867), ένας απόγονος των Φαναριωτών». Δελτίο Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας Ελλάδας (Αθήνα): 17-18. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Πατριαρχέας, Βασίλειος Δ. (27 Ιουλίου 1983). «Συλλογή Μίμη Φερέτου». Εθνικό Ευρετήριο. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οικογένεια_Μαυρομιχάλη&oldid=10685225"