Εθνικός συντηρητισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Ο εθνικός συντηρητισμός είναι μια εθνικιστική παραλλαγή του συντηρητισμού που επικεντρώνεται στην υπεράσπιση της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας, του κοινοτισμού και ορισμένες φορές και του ρόλου της θρησκείας στην κοινωνία.

Συνήθως απέχει από θέσεις και πρακτικές όπως ο οικονομικός φιλελευθερισμός και ο ελευθερισμός, καθώς συνήθως υιοθετεί μια πιο ρυθμιστική προσέγγιση στην οικονομία και προστατευτισμό[1]. Παρόλα αυτά, τα εθνικά συντηρητικά κόμματα σε διάφορες χώρες δεν μοιράζονται απαραίτητα κοινή θέση όσον αφορά την οικονομική πολιτική. Οι απόψεις τους μπορεί να κυμαίνονται από την υποστήριξη των επιχειρήσεων και της μικτής οικονομίας έως και μια προσέγγιση πιο ελεύθερης οικονομίας.

Οι εθνικοί συντηρητικοί συνδυάζουν συνήθως τον συντηρητισμό με εθνικιστικές στάσεις, τονίζοντας την διατήρηση του πολιτισμού, τις οικογενειακές αξίες και την αντίθεση στην παράνομη μετανάστευση ή και την γενικότερη αντίθεση προς την μετανάστευση[2].

Στην Ευρώπη, οι εθνικοί συντηρητικοί συνήθως υιοθετούν κάποια μορφή ευρωσκεπτικισμού. Στη μετακομμουνιστική κεντρική και ανατολική Ευρώπη ειδικότερα, τα περισσότερα συντηρητικά κόμματα από το 1989 έχουν ακολουθήσει μια εθνική συντηρητική ιδεολογία[3]. Ο πιο αξιοσημείωτος είναι ο Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία, ο οποίος έχει περιγράψει ρητά την ιδεολογία του Φιντές ως εθνικού συντηρητικού χαρακτήρα και η κυβέρνησή του είναι εμπλεκόμενη στην χρηματοδότηση και διάδοση εθνικών συντηρητικών θεσμών σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το Ινστιτούτο Δούναβη, το Mathias Corvinus Collegium, το περιοδικό European Conservative και το Εθνικό Συνέδριο Συντηρητισμού[4]. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τραμπισμός μπορεί να θεωρηθεί μια ποικιλία εθνικού συντηρητισμού, η οποία δίνει επίσης το όνομά της στην Εθνική Συνέλευση Συντηρητικών, που διοργανώνεται από το Ίδρυμα Edmund Burke[5].

Εθνικά συντηρητικές ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
    • Andrew., Heywood (2018). Essentials of political ideas: for a level. [S.l.]: Palgrave. ISBN 978-1137611673. 
    • Dahms, Harry F., επιμ. (7 Νοεμβρίου 2014). Mediations of social life in the 21st century. Bingle, UK. ISBN 9781784412227. 
    • «National Conservatism - ECPS» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  1. *Sibarium, Aaron (15 Αυγούστου 2019). «National Conservatism: A Guide for the Perplexed». The American Interest. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2024. 
  2. Bakke, Elisabeth (2010), «Central and East European party systems since 1989», Central and Southeast European Politics Since 1989 (Cambridge University Press): 79 
  3. * Sibarium, Aaron (15 Αυγούστου 2019). «National Conservatism: A Guide for the Perplexed». The American Interest. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2024. 
  4. *«"National conservatives" are forging a global front against liberalism». The Economist (London). February 15, 2024. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 20, 2024. https://web.archive.org/web/20240220205122/https://www.economist.com/briefing/2024/02/15/national-conservatives-are-forging-a-global-front-against-liberalism. Ανακτήθηκε στις February 21, 2024.