Liczba potrójna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Matman z Lublina (dyskusja | edycje) o 13:50, 24 sty 2022. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 sty 2022, była oparta na tej wersji.

Liczba potrójna – kategoria gramatyczna rzeczownika, czasownika i przymiotnika, niekiedy także zaimków rzeczownych i przymiotnych, używana w niektórych językach obok liczby pojedynczej, mnogiej i podwójnej. Stanowi odrębną formę gramatyczną, którą przyjmuje dana część mowy, kiedy odnosi się do trzech osób lub przedmiotów. Liczba potrójna we współczesnych językach występuje rzadko, spotyka się ją m.in. w niektórych językach austronezyjskich i australijskich, np. sursurunga[1] i kiriwina[2].

Przypisy

  1. ↑ Olimpiada Lingwistyki Matematycznej 2016/17 zawody II etapu (eliminacje okręgowe). math.uni.wroc.pl. [dostęp 2022-01-24]. (pol.).
  2. ↑ Tadeusz Szczerbowski: Kiriwina. Język Wysp Trobrianda. Kraków 2002: Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, s. 238, 239, 244, 261. ISBN 83-7271-165-8.

Zobacz też

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Liczba_potrójna&oldid=66075423”