Batawowie

Batawowie (łac. Batavi) — lud germański, wywodzący się spośród plemienia Chattów(zamieszkującego tereny obecnej Hesji), po raz pierwszy wzmiankowany przez Cezara w Wojnie galijskiej. Na wskutek wewnętrznych tarć mieli opuścić swe pierwotne siedziby i osiedlić u ujścia Renu, przede wszystkim na tzw. wyspie batawskiej pomiędzy rzekami Oude Rijn i Waal/Moza (zapewne 55 - 12 p.n.e.). Od 12 r. p.n.e. teren Batawów odgrywa ważną rolę przy organizacji wypraw rzymskich w głąb Germanii.

Batawowie byli szczególnie cenieni jako żołnierze, w zamian za dostarczanie żołnierza zostali zwolnieni z obowiązku płacenia podatku. Wchodzili w skład w gwardii cesarskiej. Wobec kryzysu Cesarstwa (tzw. rok 4 cesarzy) Batawowie podnieśli bunt pod wodza Iuliusa Civilisa (69/70). Pokonani Batawowie zostali potraktowani stosunkowo łagodnie, ale od tej pory Rzymianie nie dopuszczali do stacjonowania oddziałów pomocniczych w ich rodzinnym kraju. W IV w. n.e tereny Batawów zajmują Frankowie. Imię Batawów trwa do dziś w nazwie krainy Betuwe między rzekami Waal a Leck.