Sinn Féin
Sinn Féin | ||||
---|---|---|---|---|
Personen | ||||
Partijvoorzitter | Dawn Doyle | |||
Partijleider | Gerry Adams | |||
Zetels | ||||
Dáil Éireann | 23 / 166 | |||
Seanad Éireann | 3 / 60 | |||
Northern Ireland Assembly | 27 / 90 | |||
House of Commons (NI zetels) |
7 / 18 | |||
Europees Parlement (Republiek Ierland) |
3 / 11 | |||
Europees Parlement (Verenigd Koninkrijk) |
1 / 3 | |||
Zetels lokaal bestuur (Republiek Ierland) |
156 / 949 | |||
Zetels lokaal bestuur (Noord-Ierland) |
105 / 462 | |||
Geschiedenis | ||||
Opgericht | 1905 | |||
Algemene gegevens | ||||
Actief in | Ierland Noord-Ierland | |||
Hoofdkantoor | 44 Parnell Square, Dublin, Republiek Ierland Ook: 53 Falls Road, Belfast, Noord-Ierland BT12 4PD | |||
Richting | Links | |||
Ideologie | Iers republicanisme, linksnationalisme, democratisch socialisme, pro-Europees | |||
Kleuren | Groen | |||
Internationale organisatie | geen | |||
Europese fractie | Europees Unitair Links/Noords Groen Links | |||
Website | www.sinnfein.ie | |||
|
Sinn Féin (Iers voor wijzelf [en niet zoals soms wordt vertaald wij alleen]), uitgesproken als: [ʃɪnʲ fʲeːnʲ]?, is een nationalistische links-georiënteerde Ierse politieke partij.
De partij werd opgericht door Arthur Griffith in 1905 als een Ierse separatistische monarchistische beweging. Monarchistisch hield in dit verband in dat de partij streefde naar de opheffing van de Unie met Groot-Brittannië van 1800, zodat Ierland weer een eigen koninkrijk zou worden. Daarbij verwees de partij naar het voorbeeld van Hongarije dat door de vorming van de Dubbelmonarchie nog wel zijn koning met Oostenrijk deelde maar verder feitelijk onafhankelijk was geworden.[1]
Sinn Féin was in feite helemaal niet betrokken bij de Paasopstand van 1916, maar de pers noemde het een Sinn Féin-opstand.[2][3] Hoewel feitelijk onterecht stroomden nieuwe leden toe en werd een jaar later, in 1917, overgenomen door de radicale nationalisten en werd zij voorvechter van een Ierse Republiek. Sinn Féin is vanaf dat moment bekend als een Iers-Republikeinse partij. Bij de laatste verkiezingen in Ierland voordat het land verdeeld werd in Noord-Ierland en de Vrijstaat, de latere Republiek Ierland, behaalde de partij de overgrote meerderheid van de Ierse zetels voor het Britse parlement.
Na de totstandkoming van de Vrijstaat raakte de partij in het zuiden zwaar verdeeld. De meerderheid van de partijleden had grote bezwaren tegen het verdrag met Groot-Brittannië waarbij de positie van Noord-Ierland feitelijk werd erkend. Deze tegenstanders van dat verdrag stichtten daarop een nieuwe partij: Fianna Fáil. In het zuiden werd Sinn Féin hierdoor een marginale factor.
In Noord-Ierland wist zij zich wel te handhaven. Het doel van de partij, hereniging van de twee gescheiden staten (Noord-Ierland en Ierland), bleek voor grote delen van de katholieke minderheid in het noorden, die in de praktijk tweederangsburgers waren, een aantrekkelijk perspectief.
Een veel gebruikte slagzin van Sinn Féin is Tiocfaidh ár lá!, dit betekent onze dag zal komen. Deze wapenspreuk werd als eerste gebruikt door Bobby Sands.
In tegenstelling tot andere Ierse nationalistische partijen in Noord-Ierland heeft Sinn Féin tot 1990 dreigen met geweld als strategie gebruikt. De partij heeft een sterke band met het Irish Republican Army en er wordt wel gezegd dat de partij de politieke tak is van deze paramilitaire organisatie.
Gerry Adams heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de partij, en is partijleider in het zuiden. In het noorden was Martin McGuinness partijleider tot eind 2016. Hij was tevens vice-premier in de coalitieregeringen met de Democratische Unionistische Partij sinds 2007.
Eind 2016 werd McGuinness opgevolgd door Michelle O'Neill. Onder haar leiding behaalde Sinn Fein bij de verkiezingen van 2 maart 2017 27 van de 90 zetels, slechts 1 minder dan de grote rivaal DUP.[4]
Externe links
Referenties
- ↑ (en) Ireland: politics & administration, 1870-1914, Chapter 12: The First Sinn Féin Party
- ↑ (en) The rise of Sinn Féin
- ↑ (en) The Irish War - Sinn Féin
- ↑ Ref. Dagblad 6 maart 2017